Van een uitvaart komt een uitvaart

Maart 2025

Opa woonde al enige tijd in het verzorgingshuis. Zijn klein- en achterkleinkinderen woonden aan de andere kant van het land en waren er voor hem zoveel ze konden. Na zijn overlijden werd er een advertentie geplaatst met daarin een open uitnodiging voor zijn uitvaart.

Het was een mooi, liefdevol en informeel afscheid in de koffiekamer van het crematorium in Oldenzaal. Er werden door de kleinkinderen verhalen verteld, er werd geproost op zijn leven, foto’s bekeken en genoten van de muziek die bij leven de gehele dag te horen was in zijn appartement. De kleinkinderen vertelden me hoe fijn ze het vonden dat ze meer over het leven van hun opa te weten waren gekomen door de komst van mensen waar zij het bestaan niet van wisten.  Onder andere een oud collega kwam samen met zijn vrouw nav de advertentie naar de uitvaart.

Hen sprak ik bij vertrek. Ze waren blij verrast over de manier van afscheid nemen. Ongedwongen, een hapje en drankje, alle tijd om met mensen te spreken. Eenmaal thuis gaf zijn vrouw aan dat als het eenmaal zover zou zijn zij dit ook zo wenste.

Niet wetende dat slechts enkele maanden later dit waarheid zou worden.

Ik werd gebeld en kwam bij hen thuis om alle mogelijkheden te bespreken. Helaas was zijn vrouw weer opgenomen dus sprak ik alleen met hem. Hij wist heel goed wat ze wilde. De basis was gelegd.  Later in het hospice mocht ik haar ontmoeten en hebben we alles nogmaals doorgenomen samen met haar zussen. De puntjes waren op de i gezet! Ik bestelde de door haar gekozen wade en baarmand. Enkele dagen later overleed ze en verliet ze het hospice in de mand, gewikkeld in de wade.

Naar huis, heel belangrijk voor hen beiden. Iedereen die haar nog wilde zien had daar de gelegenheid voor. Geen kist maar een prachtige kleurrijke wade op een wilgentenen mand bedekt met schapenwol. Op de voorkant van haar kaart prijkte één van haar schilderijen. Een witte rouwauto, net zoals de auto op hun huwelijksdag. Ook deze laatste rit deden ze samen.

De genodigden was gevraagd een rode of witte roos mee te nemen die ze tijdens het afscheid (in de koffiekamer!) op een voor hen beiden belangrijk lied bij haar neer hebben gelegd. Een bijzonder moment waar iedereen even heel bewust afscheid nam.

Haar schilderijen kregen een mooie plek en naast haar stond een vaas met 67 rode rozen en 1 witte. Voor alle jaren dat ze samen waren. De witte ging met haar mee…

Ondanks het intense verdriet lukte het haar echtgenoot, terwijl ik bij hem stond, te vertellen over haar leven en de reizen die ze samen hebben gemaakt. Tot slot bracht hij haar naar de crematieruimte.

Zij was tot het laatst niet alleen!!

Hij was er voor haar in alle huwelijksjaren, in het ziekenhuis, hospice en alle dagen tot aan de dag van de uitvaart. Alleen laten was geen optie. Diepe liefde en verbondenheid.

Met vallen en opstaan zoekt hij een weg zonder haar, we hebben nog contact en het is mooi om te zien hoe hij weer nieuwe invulling aan zijn leven toevoegt.

Warme groet,

Natasja Kroese
Boom afscheidszorg
www.boomafscheidszorg.nl
06-22999396