Opzij, opzij, opzij
Mei 2019
“Opzij, opzij opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats we hebben ongelofelijke haast.”
Wie kent dit liedje van Herman van Veen niet? De gejaagdheid waarmee sommigen rijden verbaast me met enige regelmaat. Halsbrekende toeren om ze vervolgens weer tegen te komen bij de stoplichten. Ook op de fiets moet ik heel goed opletten vooral bij de ovonde bij ons in Borne.
Voorrijden
Op de dag van de uitvaart rijd ik voor de rouwauto naar de begraafplaats of het crematorium en ik hoop dan altijd dat onze mede weggebruikers zich realiseren hoe fijn het voor de nabestaanden is als er met respect wordt omgegaan met een rouwstoet.
Het zit ‘m in de kleine dingen. Zoals onlangs tijdens onze rit naar het crematorium te Almelo. Het allerlaatste stukje is een smal weggetje. Veelal komen we daar alleen fietsers tegen. Zo nu ook maar met het verschil dat de eerste fietser die we tegenkwamen, een meneer op leeftijd, van de fiets stapte, zijn pet afdeed en knikte toen we langs kwamen. Een paar jongens die net van de sportvelden kwamen zagen dit en stapten ook af en volgden zijn voorbeeld. Ik vond dat bijzonder ontroerend om te zien.
Even later bij het crematorium werd hier ook uitgebreid over gesproken door de familie. Ze hadden het allemaal gezien en vonden dit bijzonder fijn. Ook zij waren ontroerd.
Geduld
Helaas gaat het niet altijd zo. Ik merk dat het geduld van de mensen in de steden rondom Borne vaak wat minder is waardoor de rouwstoet bijvoorbeeld op de autosnelweg wordt doorkruist om nog even snel een afslag te nemen. Wanneer mogelijk probeer ik de snelwegen te vermijden en via een mooie route door het Twentse landschap deze laatste reis te maken.
De laatste rit
Samen met de familie bespreek ik welke route ze willen rijden. Zijn er plekken met bijzondere herinneringen die we in de route mee kunnen nemen? Als we dit in beeld hebben rijd ik de dag voor de uitvaart alvast deze route zodat ik zeker weet dat we geen verrassingen (zoals bijv wegopbrekingen) tegen komen.
Natasja Kroese
Boom afscheidszorg